Frans Polynesië

Nu zijn we echt aan de andere kant van de wereld; Tahiti! Maar bij aankomst in Frans Polynesië kregen we niet eens een stempel in ons paspoort, we zijn gewoon in Frankrijk!
Dit deel van de South Pacific is erg duur, een eenvoudige kamer kost al snel 100 euro. De eerste twee nachten hebben we via Expedia geboekt, het Radisson Plaza in Papeete. Zo’n luxe hotel is dan opeens relatief goedkoop, als je ook 95 euro betaalt voor een backpackers plek. In Papeete zijn we op zoek gegaan naar een vrachtschip waarmee we verder kunnen reizen naar een andere eilandgroep. Dat viel niet mee, op internet was sowieso niets actueels te vinden. Dus zijn we naar de haven gegaan, op zoek naar de kantoortjes. Sommige boten bleken vol te zijn, anderen waren net vertrokken en de boten die er lagen? Tja, wanneer zouden die vertrekken? Het motto is: “The boats arrive when they are here and they leave when they are ready”.
We kunnen wel mee op de Aranui 3, maar dat is meer een cruiseboot dan een vrachtschip en hartstikke duur. Misschien dat een vrachtschip nog lukt, maar dan moet er de komende dagen een annulering zijn..
Het vervoer tussen de Society Eilanden is een stuk eenvoudiger, dit is de eilandengroep waar het eiland Tahiti deel van uitmaakt. Na 2 dagen hebben we de ferry naar Moorea genomen, een prachtige eiland op 20 kilometer afstand van Tahiti.

Moorea heeft een ruige bergketen als centrum van het eiland en aan de noordzijde twee mooie baaien. Langs de kust ligt een koraalrif, tot zo’n 100 tot 200 meter uit de kust. De eerste twee nachten hebben we in Pension Motu iti geslapen, in een prachtige bungalow direct aan het water. Nog net niet een echte waterbungalow, maar wel bijna.
De derde nacht hebben we aan het strand van Tippanniers geslapen, een mooi wit zandstrand. De stranden vielen ons een beetje tegen, maar de zee was prachtig blauw en de bergen prachtig groen. Na drie dagen hebben we de ferry terug genomen naar Papeete.
Een reis per vrachtschip bleek onmogelijk, als alternatief hebben we een Airpass gekocht voor de Society Eilanden en de Tuamoto Koraal archipel. Na wat puzzelen hebben we een mooie route geboekt:
Tahiti - Maupiti – Bora Bora – Fakarava – Manihi – Rangiroa – Tikehau – Tahiti.
De prijs van de airpass bedraagt ca. 500 Us en de geldigheid is 28 dagen. We worden dus echte Island Hoppers, overal blijven we een dag of 2 à 3 en dan vliegen we weer door. De afstanden zijn kort en de vluchten supermooi. Even kort iets over de eilanden..

Maupiti: Bora Bora zoals het vroeger was, voor de Jetset het eiland ontdekte. Maupiti is kleiner en erg rustig, Bora Bora is duur, druk, toeristisch en een stuk groter. Beide eilanden bestaan uit een grote, ondiepe lagune met kleine zand eilandjes langs de rand (motu’s). In het midden van de laguna ligt een centraal eiland met hoge rotsen. Prachtig!

De overige eilanden die we bezoeken maken deel uit van de Tuamoto eilanden, dit zijn eigenlijk geen eilanden, maar grote koraalringen midden in de Oceaan. De omtrek is vele tientallen kilometers met een smalle strook land van ongeveer 50 tot 100 meter (soms iets breder). Aan de buitenkant ligt de Oceaan die vrij wild is, maar aan de binnenkant ligt de spiegelgladde en azuurblauwe (ondiepe) zee. Lagunes van vele honderden vierkante kilometers, harstikke vol met vissen. Er is meestal slechts één doorgang, waar het water door in- en uitstroomt bij het keren van het tij.
Op deze atollen leven nauwelijks mensen, per atol een paar honderd. Er is meestal een klein dorpje met een vliegveld en een haven en verder wonen de mensen verderop op de ringen en ze leven van parelcultuur en van vissen.

Rangiroa is erg groot, met een laguna van 1650 km2, maar Manihi is bijvoorbeeld slechts 190 km2. We hebben de pensions van te voren via internet geboekt, soms op het grootste eiland (vlakbij het vliegveld), soms op een heel kleine motu ergens langs de laguna. De vluchten tussen de eilanden zijn eigenlijk al excursies op zich, het uitzicht is werkelijk prachtig. Frans en ik gaan steeds allebei aan een kant van het vliegtuig aan het raam zitten; we blijven fotograferen!
Fakarava was ons eerste atol. Hier hebben we gedoken met vele tientallen haaien en andere prachtige vissen. Woensdagmiddag zijn we naar de enige plek met internet op het eiland gegaan. Hele slechte verbinding. Het duurde maar liefst 10 minuten om een pagina te laden. Maar we wilden natuurlijk perse de verkiezingsuitslag weten. Dat viel helaas flink tegen, Wilders had toch 24 zetels gehaald. Ik had gehoopt op 15 of zoiets. Zal nog lastig worden om een regering te vormen.
Donderdag zijn we van Fakarava naar Manihi, ons tweede atol gevlogen. Een wat kleinere ring, met meer bewoning. Hier was vroeger het centrum van de zwarte parelkwekerijen en die zie je nog steeds veel in deze atol. Philip was onze gastheer op Manihi en hij kon echt heerlijk koken. We hebben ook een ochtend gevist in de laguna en daarna onze zelf gevangen vis gegrild op een vuurtje op een tropisch eiland. Geweldig mooi was het hier, je bleef fotograferen.
Rangiroa was onze derde atol, waar we slechts één dag verbleven. Hier kun je ook erg mooi duiken, maar we houden het bij de ene duik omdat het toch wel erg duur is. Bij het strand van de laguna hebbben we wel veel stingrays gezien, die zo’n beetje onder je door zwommen. Ook hebben we een grijze haai gezien die tot vlakbij het strand kwam, we hebben ‘m gefilmd terwijl ie om ons heen zwom. Fantastisch!
De volgende stop was Tikehau, waar we een leuke bungalow op het strand hadden. Lekker gewandeld en genoten van onze laatste twee dagen in Frans Polynesië.
De volgende stop: Paaseiland!