Ferghana vallei

8 juni - Ferghana vallei
We hebben op het treinstation een taxi naar Marghilan geregeld, voor een bezoek aan de beroemde Zijdefabriek waar de zijde nog met de hand wordt verwerkt. De rit leek helemaal perfect te verlopen, tot de auto er mee stopte in Kokand. De route was erg mooi. Omdat bij het trekken van de grenzen, de entree van de Ferghana vallei aan Tajiskistan was vergeven, moesten we door de bergen naar de vallei. De Ferghana vallei is verdeeld over 3 landen. De entree aan Tajikistan, het grootste deel van de vallei aan Uzbekistan en de grootste stad aan de oostelijke rand van de vallei aan Kyrgystan. Ongelooflijk wat onhandig!
De grenzen zijn echt met opzet zo getrokken dat geeneen van de landen/republieken zelfstandig zou kunnen voortbestaan. Van alle nationaliteiten vind je in alle republieken mensen terug. Geen opdeling in nationaliteiten dus, want dat zou tot opstand kunnen leiden. Het verhaal gaat dat Stalin zelf de lijnen heeft getrokken...
Maar, autopech dus. We hebben in eerste instantie rustig staan wachten. Maar de tijd begon te dringen, want we wilden naar de Silk Factory die om 5 uur dicht ging. De chauffeur gebaarde '5 minuten', maar dat werden er 15, 20, 45. We hebben een andere taxi aangehouden en geprobeerd de afgesproken 40.000 som eerlijk te verdelen. De nieuwe chauffeur wilde 15000, dus ik gaf de oude chauffeur 25000, die toen erg boos werd op de nieuwe. Die heeft hem toen nog 3000 gegeven en toen konden we vertreken. Helaas was dit een gewone 'shared taxi', zodat we al snel 2 jongens oppikten die helaas stomdronken waren. Ik ben voorin gaan zitten, Frans met de 2 schreeuwlelijkerds op de achterbank. En de muziek moest op 22 van ze, echt heel vervelend. Affijn we zijn er gekomen. De fabriek was al dicht, maar de aardige jongen van de winkel heeft ons nog rondgeleid over het terrein. (Daarna moesten we natuurlijk wel iets bij hem kopen.)
Bijna iedereen was al naar huis, maar hij heeft ons de verschillende hallen laten zien. Soms helemaal leeg zoals de hal met de tientallen weefgetouwen waar nu niemand op werkte, een gek gezicht.
De pure cocons waren het mooist. Het zijn net pingpongballetjes. Maar in dit geval is het een zijde draad van zo'n 1200 meter lengte, met daarbinnen een dode worm. De cocons worden gekookt zodat de draad zacht wordt en daarna worden ze afgewikkeld, met 5 cocons tegelijk, op een spinnewiel om een zijde draad te maken. En met deze zijde worden dan de stoffen, of de kleden gemaakt. Indrukwekkend!
In Ferghana heb ik het Ziyorat hotel bekeken en afgekeurd! De kamer leek wel onder verbouwing, er zaten niets eens ramen in. De halve etage was afgebroken en alles was vies. De lift had bij de rit naar boven ook zo gekraakt, dat ik terug naar beneden de trap heb genomen.
We hebben een kamer gevonden bij een familie thuis, in een typisch Russisch appartementen complex. Zoonlief zat naar Roland Garros te kijken, want Davidenko moest tegen Federer spelen. Hij was natuurlijk voor de Rus, ik voor Federer.