Samarkand en Tashkent
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
08 Juni 2007 | Oezbekistan, Samarkand
4-5 juni Samarkand
In Samarkand hebben we een kamer gevonden in het Timur The Great Guesthouse. Een heel klein guesthouse met maar 3 kamers, maar vreselijk aardige mensen. Ook weer 25 usd incl ontbijt. Het was eigenlijk 30 dollar, maar even twijfelen levert al snel 5 dollar korting op. We waren net binnen, toen het onwijs begon te regenen. Het was sowieso al seen stuk koeler (700 meter hoger) maar daarna werd het zelfs koud. Joepie, wat een genot!
‘s Avonds in het donker (slechte straatverlichting en veel open putten in de straten) op zoek gegaan naar een restaurant. Het was half tien en dat is eigenlijk te laat voor hier. Gelukkig nog een laghman kunnen bemachtigen, lang leven de spaghetti soep.
Samarkand is de bekendste stad van de Zijderoute, een mystieke naam genoemd in vele reisverhalen. En de roem is terecht, want het is prachtig! De stad zelf is niet echt sfeervol of romantisch, maar de bezienswaardigheden zijn de mooisten tot nu.
Centraal in de stad ligt de Registan, een plein met 3 prachtige bouwwerken er om heen. De Ulughbek Medressa is de oudste van de drie, afgebouwd is 1420. Hier werd vroeger wiskunde les gegeven, er woonden meer dan 100 studenten in dit prachtig bewerkte gebouw. Recht er tegenover ligt de Sher Don (lion) medressa, afgebouwd in 1636. Op de gevel vind je een prachtige mozaiek met 2 brullende tijgers. Prachtig! Daartussen staat de Tilla Kari Medressa. In de medressas vind je nu toeristenwinkeltjes, in de prachtig bewerkte kamers.
Tweede hoogtepunt vond ik de Shar-I-Zindah, een avenue met graftombes van wel 10 meter hoog. Ongelooflijk mooi bewerkt met mozaieken, de tombes zijn echt meters hoog en breed. Binnen in de mausolea liggen de grafkisten.
Er zijn nog veel meer mausolea en medressas, maar het heeft geen zin die allemaal te beschrijven. Ga maar kijken!
De Main Bazaar was ook zeer fotogeniek. Met mijn tele lens, staande in de schaduw onder een boom, heb ik hier prachtige plaatjes kunnen schieten.
De volgende morgen zijn we nog even sfeer gaan proeven op de Markt en de Registan. Hier wilden we een foto van ons samen, voor het plein. Maar dat viel niet mee, er was opeens geen tourist te zien. Dan maar een Uzbeek vragen. De eerste jongen heeft heel enthousiast twee maal ‘Yes” geroepen, maar toen ik de foto’s wilde bekijken, bleek er niets op de kaart te staan. Even goed uitgelegd hoe het werkt, weer 2x lachten. Daarna bleek er 1 foto op te staan waar wij goed op stonden, maar de Registan niet. We hebben de jongen vriendelijk bedankt en zijn naar een ander plekje gelopen. Hier vonden we iemand die zelf een fototoestel had en een goede foto kon maken. Handig dat je dat tegenwoordig meteen kunt checken!
6 – 7 juni - Tashkent
‘s Middags weer per Shared Taxi naar Tashkent gereden. Onze chauffeur wilde duidelijk liever Formule Een coureur worden, we zijn echt met een noodgang over de snelweg geraast. Een deel van de snelweg loopt door Kazachstan, bij de opdeling van de staten hebben ze hier geen rekening mee gehouden. Er stonden opeens blokkades op de snelweg en we moesten over een zijweg, echt een half rondje om Kazachstan heen maken. In totaal was het misschien 5 kilometer om, maar wat een gedoe die grenzen.
Het Gulnara Guesthouse in Tashkent is prima en erg populair. Het was ‘s avonds zelfs helemaal vol (10 kamers, 15 Usd per persoon inclusief ontbijt)
We zijn de stad nog ingegaan, met de metro! Perfect geregeld door de Russen, een kopie van de Moskou metro maar dan met 2 lijnen. Kosten 200 som = 12 cent per rit.
Het centrum van de stad is de Sayilgoh, oftewel Broadway. Er is echter niet veel te zien in Tashkent. In 1966 is de hele stad ingestort na een aardbeving en daarna hebben de Russen alles opnieuw opgebouwd in de typische Russische stijl. Met straten waar wel 10 tanks naast elkaar kunnen rijden, veel groen en veel pleinen en fonteinen. We hebben in een sjieke tent ‘Le Bistro’ gegeten, relatief duur (16 euro incl fles wijn) maar we wilden graag weer eens iets anders dan Shashlik. De pasta met verse zalm, kappertjes en wodkasaus smaakte erg goed…
De politie hier is echt een probleem. Ik heb al zo vaak iemand gezien die werd aangehouden en/of beboet. Er is heel veel politie en ze zijn continu bezig met geld verdienen. Je ziet bij elk kruispunt minimaal 2 agenten staan, en 50% van de keren staan ze naast een auto met de chauffeur te onderhandelen.
In Samarkand hebben we zelfs een keer gezien dat de politie naar een groepje mannen in het park toeliep en de agent gebaarde een van de mannen dat hij in z’n gezicht moest ademen! Alcohol controle zoals je ouders dat vroeger deden! Maar ongelooflijk. Terwijl verderop gewoon een cafeetje met tapbier stond. Dit waren echter moslims. Maar wat heeft die agent daar mee te maken?
In de metro had ik zelf ook een aanvaring met de politie. Ik maakte een foto van de prachtige metrohalte Kozmonavtlar, met allemaal tekeningen van bekende cosmonauten achter een helm. Maar mijn toestel flitste en ja hoor, daar kwamen ze aangewandeld. Njet fotograf, njet foto. Dus ik zei sorry, maar zo makkelijk ging dat niet. ‘Foto delete’ zeiden ze. Ik deed nog even of ik het niet begreep, maar moest toen toch echt mijn toestel pakken en onder het toeziend oog van de 18 jarige agent de foto’s deleten…
In Samarkand hebben we een kamer gevonden in het Timur The Great Guesthouse. Een heel klein guesthouse met maar 3 kamers, maar vreselijk aardige mensen. Ook weer 25 usd incl ontbijt. Het was eigenlijk 30 dollar, maar even twijfelen levert al snel 5 dollar korting op. We waren net binnen, toen het onwijs begon te regenen. Het was sowieso al seen stuk koeler (700 meter hoger) maar daarna werd het zelfs koud. Joepie, wat een genot!
‘s Avonds in het donker (slechte straatverlichting en veel open putten in de straten) op zoek gegaan naar een restaurant. Het was half tien en dat is eigenlijk te laat voor hier. Gelukkig nog een laghman kunnen bemachtigen, lang leven de spaghetti soep.
Samarkand is de bekendste stad van de Zijderoute, een mystieke naam genoemd in vele reisverhalen. En de roem is terecht, want het is prachtig! De stad zelf is niet echt sfeervol of romantisch, maar de bezienswaardigheden zijn de mooisten tot nu.
Centraal in de stad ligt de Registan, een plein met 3 prachtige bouwwerken er om heen. De Ulughbek Medressa is de oudste van de drie, afgebouwd is 1420. Hier werd vroeger wiskunde les gegeven, er woonden meer dan 100 studenten in dit prachtig bewerkte gebouw. Recht er tegenover ligt de Sher Don (lion) medressa, afgebouwd in 1636. Op de gevel vind je een prachtige mozaiek met 2 brullende tijgers. Prachtig! Daartussen staat de Tilla Kari Medressa. In de medressas vind je nu toeristenwinkeltjes, in de prachtig bewerkte kamers.
Tweede hoogtepunt vond ik de Shar-I-Zindah, een avenue met graftombes van wel 10 meter hoog. Ongelooflijk mooi bewerkt met mozaieken, de tombes zijn echt meters hoog en breed. Binnen in de mausolea liggen de grafkisten.
Er zijn nog veel meer mausolea en medressas, maar het heeft geen zin die allemaal te beschrijven. Ga maar kijken!
De Main Bazaar was ook zeer fotogeniek. Met mijn tele lens, staande in de schaduw onder een boom, heb ik hier prachtige plaatjes kunnen schieten.
De volgende morgen zijn we nog even sfeer gaan proeven op de Markt en de Registan. Hier wilden we een foto van ons samen, voor het plein. Maar dat viel niet mee, er was opeens geen tourist te zien. Dan maar een Uzbeek vragen. De eerste jongen heeft heel enthousiast twee maal ‘Yes” geroepen, maar toen ik de foto’s wilde bekijken, bleek er niets op de kaart te staan. Even goed uitgelegd hoe het werkt, weer 2x lachten. Daarna bleek er 1 foto op te staan waar wij goed op stonden, maar de Registan niet. We hebben de jongen vriendelijk bedankt en zijn naar een ander plekje gelopen. Hier vonden we iemand die zelf een fototoestel had en een goede foto kon maken. Handig dat je dat tegenwoordig meteen kunt checken!
6 – 7 juni - Tashkent
‘s Middags weer per Shared Taxi naar Tashkent gereden. Onze chauffeur wilde duidelijk liever Formule Een coureur worden, we zijn echt met een noodgang over de snelweg geraast. Een deel van de snelweg loopt door Kazachstan, bij de opdeling van de staten hebben ze hier geen rekening mee gehouden. Er stonden opeens blokkades op de snelweg en we moesten over een zijweg, echt een half rondje om Kazachstan heen maken. In totaal was het misschien 5 kilometer om, maar wat een gedoe die grenzen.
Het Gulnara Guesthouse in Tashkent is prima en erg populair. Het was ‘s avonds zelfs helemaal vol (10 kamers, 15 Usd per persoon inclusief ontbijt)
We zijn de stad nog ingegaan, met de metro! Perfect geregeld door de Russen, een kopie van de Moskou metro maar dan met 2 lijnen. Kosten 200 som = 12 cent per rit.
Het centrum van de stad is de Sayilgoh, oftewel Broadway. Er is echter niet veel te zien in Tashkent. In 1966 is de hele stad ingestort na een aardbeving en daarna hebben de Russen alles opnieuw opgebouwd in de typische Russische stijl. Met straten waar wel 10 tanks naast elkaar kunnen rijden, veel groen en veel pleinen en fonteinen. We hebben in een sjieke tent ‘Le Bistro’ gegeten, relatief duur (16 euro incl fles wijn) maar we wilden graag weer eens iets anders dan Shashlik. De pasta met verse zalm, kappertjes en wodkasaus smaakte erg goed…
De politie hier is echt een probleem. Ik heb al zo vaak iemand gezien die werd aangehouden en/of beboet. Er is heel veel politie en ze zijn continu bezig met geld verdienen. Je ziet bij elk kruispunt minimaal 2 agenten staan, en 50% van de keren staan ze naast een auto met de chauffeur te onderhandelen.
In Samarkand hebben we zelfs een keer gezien dat de politie naar een groepje mannen in het park toeliep en de agent gebaarde een van de mannen dat hij in z’n gezicht moest ademen! Alcohol controle zoals je ouders dat vroeger deden! Maar ongelooflijk. Terwijl verderop gewoon een cafeetje met tapbier stond. Dit waren echter moslims. Maar wat heeft die agent daar mee te maken?
In de metro had ik zelf ook een aanvaring met de politie. Ik maakte een foto van de prachtige metrohalte Kozmonavtlar, met allemaal tekeningen van bekende cosmonauten achter een helm. Maar mijn toestel flitste en ja hoor, daar kwamen ze aangewandeld. Njet fotograf, njet foto. Dus ik zei sorry, maar zo makkelijk ging dat niet. ‘Foto delete’ zeiden ze. Ik deed nog even of ik het niet begreep, maar moest toen toch echt mijn toestel pakken en onder het toeziend oog van de 18 jarige agent de foto’s deleten…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
