Issyk Kul - zuidkant
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
31 Mei 2007 | Kyrgizië, Bisjkek
28 mei – Issyk Kul meer
”Gebroken hart” heet het enorme rotsblok dat precies door midden is gebroken. Dit rode stuk steen is meer dan 50 meter hoog en een van de bezienswaardigheden van deze vallei. Aan de achterkant van de berg vind je de “Seven Bulls’ ook een prachtige vorm van erosie van het diep rode zandsteen.
We hebben ons 's morgens per taxi naar Jeti Oghuz laten brengen en door een mooie canyon naar de Valley of Flowers gewandeld. Dit is een prachtige, brede vallei, met fris groen gras, veel paarden en inderdaad... bloemen.
's Middags een taxi chauffeur (met een Audi 100) aangesproken of hij ons naar Tamga wilde rijden. Na wat gereken en onderhandelen, kwamen we op een prijs van 5 euro voor de ruim 100 kilometer.
Anderhalf uur later waren we in Tamga, waar hij ons naar het Sanatorium bracht. Hier konden we voor 2 euro pp slapen, in een zeer vervallen kamer. Liever niet dus.
Het Tamga Guesthouse was iets duurder (8 euro pp) maar een stuk beter! Zeer aardige Russische eigenaar & een leuk dakterras. Enige nadeel bleken de andere gasten te zijn, 6 Fransen die een feestje hielden en de autoradio op 10 zetten om te kunnen dansen in de patio! Dronken als wat van de wodka, zonde van onze rust.. We zijn maar een rondje door het dorp gaan lopen.
29 mei - Tamga
Een afgrond van wel 200 meter diep, vlak naast het pad waar mijn paardje over liep. Het was echt prachtig, maar ook best eng. Ik vond het erg knap van Frans dat hij hier langs durfde als paardrij beginneling. Na de afgrond zijn we een rivierbedding in gereden (droog natuurlijk :) die een canyon door het landschap had gegraven. Prachtig! Aan beide zijdes de hoge rotsen en dan galopperend door het zachte zand van de rivierbedding. Na 3,5 uur rijden kwamen we uit bij het meer, waar we hebben geluncht met water en Sultana's (nog uit Nederland!) Lekker in het zonnetje gelegen, met onze voeten in het koude water. Na de lunch nog een uurtje gereden langs het meer; als een echte cowgirl dwars door een kudde schapen heen en lekker galopperen door het water. Aan het einde van de middag hebben we nog een uurtje op het strand gelegen (in korte broek) maar het water was echt veel te koud om te zwemmen.
Tijdens het eten hebben we spookverhalen over het meer gehoord van 2 Zwitserse gasten. De Russen zouden in dit meer hun (atoom) onderzeeers hebben getest en er zouden er nog een paar op de bodem liggen waardoor het water radioactief is. Bv, het meer was helemaal leeggevist, maar er zijn enkele jaren geleden forellen uitgezet en die schijnen hier exeptioneel groot te worden. Broodje aap??
30 – 31 mei Tokmok - Bishkek
We hadden al na 10 minuten een lift en precies waar we naar toe wilden. Dat lijkt misschien niet zo gek, maar het was wel erg toevallig, want Tokmok is namelijk een erg klein plaatsje en wel ruim 3 uur rijden. Maar ik had het goed verstaan, dus na een comfortabele rit met z'n tweeen op de achterbank van (ja, alweer! ) een Audi 100, werden we in Tokmok voor een restaurantje afgezet. De chauffeur moest hier duidelijk zelf zijn en was blij met de 500 som die we betaalden. Megadeal! Het lokale restaurant had alleen een Russische kaart, zodat we de 2 dingen hebben besteld die we kennen (en op de kaart stonden): Laghman = spaghetti/noodles met vlees, groenten & saus en Mantys= dumplings/momo’s = deeg met (schapen)vlees met uienvulling.
Het was lekker en tezamen met een pot thee & 2 broodjes waren we anderhalve euro kwijt.
Volgende stop was de Burana toren, een gerestaureerde minaret uit de 11e eeuw, ca 15 kilometer van Tokmok. Een taxi bracht ons heen & terug voor 4 euro. Maar dan, laat je dan je rugzak achter in de taxi? Neem je ze mee, of ga je om de beurt de toren bekijken? Ik vond dat we ze wel achter konden laten, maar heb nog wel snel het kentekennummer van de auto opgeschreven J
En gelukkig stond de auto er een half uur later nog..
In Bishkek meteen een taxi genomen naar het reisbureau, waar de LOI voor Uzbekistan gelukkig was gearriveerd. Nu morgen nog een visum krijgen! Svetlana (van het reisbureau) adviseerde ons wel een Russische kennis mee te nemen, omdat ze op het consulaat helemaal geen Engels spreken. En dan willen ze je schijnbaar ook niet helpen.. Dus hebben we haar zelf maar ingehuurd, weer 15 Usd, maar affijn, dan is de kans dat het goed gaat wel een stuk groter.
31 mei.
Hiephoi, het visum is gelukt. Zonder Russische hulp hadden ze ons zeker laten staan, wat een onvriendelijk personeel. Het lijkt wel of ze er alles aan doen om het toerisme naar Uzbekistan te dwarsbomen.
’s Avonds heel erg lekker gegeten in de Navigator; een goed restaurant waar je lekker buiten op het terras kunt eten. Een aanrader!
We zijn over de helft van onze reis; gisteren was het breekpunt, 45 dagen onderweg. We hebben al zoveel gezien, zullen we dan nog een keer zoveel meemaken?
”Gebroken hart” heet het enorme rotsblok dat precies door midden is gebroken. Dit rode stuk steen is meer dan 50 meter hoog en een van de bezienswaardigheden van deze vallei. Aan de achterkant van de berg vind je de “Seven Bulls’ ook een prachtige vorm van erosie van het diep rode zandsteen.
We hebben ons 's morgens per taxi naar Jeti Oghuz laten brengen en door een mooie canyon naar de Valley of Flowers gewandeld. Dit is een prachtige, brede vallei, met fris groen gras, veel paarden en inderdaad... bloemen.
's Middags een taxi chauffeur (met een Audi 100) aangesproken of hij ons naar Tamga wilde rijden. Na wat gereken en onderhandelen, kwamen we op een prijs van 5 euro voor de ruim 100 kilometer.
Anderhalf uur later waren we in Tamga, waar hij ons naar het Sanatorium bracht. Hier konden we voor 2 euro pp slapen, in een zeer vervallen kamer. Liever niet dus.
Het Tamga Guesthouse was iets duurder (8 euro pp) maar een stuk beter! Zeer aardige Russische eigenaar & een leuk dakterras. Enige nadeel bleken de andere gasten te zijn, 6 Fransen die een feestje hielden en de autoradio op 10 zetten om te kunnen dansen in de patio! Dronken als wat van de wodka, zonde van onze rust.. We zijn maar een rondje door het dorp gaan lopen.
29 mei - Tamga
Een afgrond van wel 200 meter diep, vlak naast het pad waar mijn paardje over liep. Het was echt prachtig, maar ook best eng. Ik vond het erg knap van Frans dat hij hier langs durfde als paardrij beginneling. Na de afgrond zijn we een rivierbedding in gereden (droog natuurlijk :) die een canyon door het landschap had gegraven. Prachtig! Aan beide zijdes de hoge rotsen en dan galopperend door het zachte zand van de rivierbedding. Na 3,5 uur rijden kwamen we uit bij het meer, waar we hebben geluncht met water en Sultana's (nog uit Nederland!) Lekker in het zonnetje gelegen, met onze voeten in het koude water. Na de lunch nog een uurtje gereden langs het meer; als een echte cowgirl dwars door een kudde schapen heen en lekker galopperen door het water. Aan het einde van de middag hebben we nog een uurtje op het strand gelegen (in korte broek) maar het water was echt veel te koud om te zwemmen.
Tijdens het eten hebben we spookverhalen over het meer gehoord van 2 Zwitserse gasten. De Russen zouden in dit meer hun (atoom) onderzeeers hebben getest en er zouden er nog een paar op de bodem liggen waardoor het water radioactief is. Bv, het meer was helemaal leeggevist, maar er zijn enkele jaren geleden forellen uitgezet en die schijnen hier exeptioneel groot te worden. Broodje aap??
30 – 31 mei Tokmok - Bishkek
We hadden al na 10 minuten een lift en precies waar we naar toe wilden. Dat lijkt misschien niet zo gek, maar het was wel erg toevallig, want Tokmok is namelijk een erg klein plaatsje en wel ruim 3 uur rijden. Maar ik had het goed verstaan, dus na een comfortabele rit met z'n tweeen op de achterbank van (ja, alweer! ) een Audi 100, werden we in Tokmok voor een restaurantje afgezet. De chauffeur moest hier duidelijk zelf zijn en was blij met de 500 som die we betaalden. Megadeal! Het lokale restaurant had alleen een Russische kaart, zodat we de 2 dingen hebben besteld die we kennen (en op de kaart stonden): Laghman = spaghetti/noodles met vlees, groenten & saus en Mantys= dumplings/momo’s = deeg met (schapen)vlees met uienvulling.
Het was lekker en tezamen met een pot thee & 2 broodjes waren we anderhalve euro kwijt.
Volgende stop was de Burana toren, een gerestaureerde minaret uit de 11e eeuw, ca 15 kilometer van Tokmok. Een taxi bracht ons heen & terug voor 4 euro. Maar dan, laat je dan je rugzak achter in de taxi? Neem je ze mee, of ga je om de beurt de toren bekijken? Ik vond dat we ze wel achter konden laten, maar heb nog wel snel het kentekennummer van de auto opgeschreven J
En gelukkig stond de auto er een half uur later nog..
In Bishkek meteen een taxi genomen naar het reisbureau, waar de LOI voor Uzbekistan gelukkig was gearriveerd. Nu morgen nog een visum krijgen! Svetlana (van het reisbureau) adviseerde ons wel een Russische kennis mee te nemen, omdat ze op het consulaat helemaal geen Engels spreken. En dan willen ze je schijnbaar ook niet helpen.. Dus hebben we haar zelf maar ingehuurd, weer 15 Usd, maar affijn, dan is de kans dat het goed gaat wel een stuk groter.
31 mei.
Hiephoi, het visum is gelukt. Zonder Russische hulp hadden ze ons zeker laten staan, wat een onvriendelijk personeel. Het lijkt wel of ze er alles aan doen om het toerisme naar Uzbekistan te dwarsbomen.
’s Avonds heel erg lekker gegeten in de Navigator; een goed restaurant waar je lekker buiten op het terras kunt eten. Een aanrader!
We zijn over de helft van onze reis; gisteren was het breekpunt, 45 dagen onderweg. We hebben al zoveel gezien, zullen we dan nog een keer zoveel meemaken?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
