Bishkek & Issyk Kul
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
27 Mei 2007 | Kyrgizië, Bisjkek
Bishkek
Het was prachtig weer, vanuit de stad kon je de hoge, besneeuwde bergtoppen ten zuiden van de stad zien liggen. Zeer indrukwekkend. We zijn meteen langs het Oezbekistan Consulaat gelopen, maar daar stond een bewaker met een lijstje met namen en daar stonden wij niet op. Hopeloos. We dachten nog dat we wel naar binnen mochten als het lijstje was afgewerkt, maar nee hoor. Toen was het lunchtijd voor de consul (12.00) terwijl de officiele openingstijden van 10.00 tot 13.00 zijn. Tenen krommend.
Daarom zijn we op zoek gegaan naar een reisbureautje dat de uitnodigingsbrief voor ons kon regelen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor Kyrgyz Concept, een zeer efficient & zakelijk bureau. De kosten voor het regelen bedragen 130 USD per persoon; voor de uitnodiging, een transfer in Tashkent en 1 nacht hotel. Maar ze zeggen dat het lukt in 5 dagen, bij een ander bureautje was dat 10 tot 14 dagen, en dat is echt te lang, dan moeten we de plannen drastisch wijzigen. Nu hebben we direct een vlucht naar west Oezbekistan (Urgench) erbij geboekt, dan kunnen we dit deel van de Zijde route van west naar oost doen. Het einde van de middag hebben we bij het zwembad van ons Guesthouse doorgebracht, heel relaxed op een ligbed met een boekje. De zon straalde en de witte bergtoppen blinkten in de middagzon.
23 mei
Bishkek is een relaxed stadje. Er is weinig echte hoogbouw, brede, wijde straten en veel groen. Het is ook een stuk goedkoper dan buurland Kazachstan en de mensen zijn toeschietelijker. Er wordt overigens ook weining Engels gesproken, maar ze proberen het wel.
We zijn bij het kantoor van Ellen langsgegaan(een nederlandse touroperator die hier woont), die ons een aantal tips heeft gegeven en vertelde wat er (al) wel en (nog) niet kon. Het echte seizoen blijkt hier toch ook pas later te beginnen. Voor het Song meer zelfs pas na 1 juli. Balen, hier had ik graag heen gewild.
We hebben op het bussstation een Mercedes busje naar Cholpon Ata genomen (150 som = 3 euro) en 4 uur rijden over een prachtige weg. Na ongeveer 3,5 uur kwamen we bij het Issyk Kul meer, dat prachtig blauw is, met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen. De Lonely Planet vergelijkt het (enorme) meer met het Titicaca meer, tussen Peru & Bolivia en dat lijkt inderdaad wel. Alleen is mijn Spaans iets beter dan mijn Kyrgyz :)
In Cholpon Ata zijn we meteen naar de rand van het meer gelopen en hebben in de zon liggen lezen, met onze rugzakken op een schommelstoel van het totaal vervallen sanatorium dat hierachter lag.
Verder was er hier niet veel te doen, ze noemen het een toeristisch plaatsje maar we hadden zelfs moeite een restaurantje te vinden waar we konden eten. Hier hadden ze geen Engelse kaart, maar het is ons gelukt om allerlei lekkers te bestellen mede dankzij de begrijpende en welwillende serveerster en mijn Hints aanleg. En als tomaat dan Pomodori blijkt te zijn, weet je zeker dat je goed zit!
24 mei
Vanmorgen zijn we naar de Petroglyphen en de rotsgravures gewandeld. Het was even zoeken, maar uiteindelijk stonden we midden in een veld vol keien en dat bleek het te zijn. Mooie tekeningen en nog mooiere stenen met gravures. Vergelijkbaar met wat we al gezien hebben in Colombia en De Bada Vallei in Indonesie. Hele eenvoudige gezichten, maar erg mooi.
De bus naar Karakol bleek vol te zitten, dus hebben we een taxi genomen (150 km/10 euro)
Het was wel een erg irritante chauffeur, die weigerde de radio zachter dan 10 te zetten; vast een Kazach:)
In Karakol een prima Guesthouse gevonden voor 8 euro, inclusief ontbijt. Er logeren nog 2 Belgische toeristen, verder zien we eigenlijk nergens toeristen. Daarna meteen naar het CBT kantoor gelopen, waar we een 2-daagse paardentrektocht in de bergen hebben geboekt. CBT (Community Based Tourism) is een project van de Zwitserse regering om de lokale bevolking te laten profiteren van het toerisme, een perfect inititatief natuurlijk!
Zoals SNV dat vanuit Nederland ook probeert, in bijv. Kenia, Tanzania en Laos.
We hebben daarna samen met onze gids Almaz boodschappen gedaan in de supermarkt en afgesproken dat we de volgende dag om 09.00 voor de deur van zijn huis zouden staan.
25 & 26 mei
Almaz stond inderdaad klaar met 4 prachtige paarden, er bleek ook nog een hulpgids mee te gaan. Hij had een rustig paard voor Frans en een wat fellere donder voor mij, althans dat hoopten we!
Het bleek zo te zijn, en de 2-daagse paarden trekking was in een woord geweldig.
De eerste dag ca. 32 kilometer langs een riviertje de bergen in, tot aan de Hot Springs van Altyn Arashan. Hier hebben we in een eenvoudig hostel geslapen. Het tempo lag niet echt hoog, Frans is een beetje bang geworden na zijn val in Namibie vorig jaar. Maar 32 kilometer in 5 uur, toch vaak steil omhoog, ik zou het de paarden niet na doen! Ze stonden soms ook flink te hijgen, maar hadden toch energie zat om daarna even te rennen als ik dat wilde. Even stiekem een stukje galopperen als ik wat achter was gebleven' om een foto te maken'. Wat ik overigens ook vaak echt deed, want het was prachtig. Alpenweides, witte bergtoppen op de achtergrond, snel stromende riviertjes en overal dennen bomen. De Hot Springs moesten we natuurlijk ook uitproberen. een armoedig houten gebouwtje met een cementen bad van 2 x 2 meter, maar wel met zalig warm water. Wat willen je vermoeide spieren nog meer?
Verder was er weinig te doen, dus om even na negenen lagen we in onze bedjes, op een matras dat zo onwijs doorzakte & kraakte dat je heel stil moest liggen!
Het ontbijt was precies hetzelfde als de lunch & het diner van de vorige dag, een kookklasje zou geen slecht idee zijn voor het CBT! Dat deed onze Luna in Mongolie toch een stuk beter:)
Precies om 09.00 stapten we weer op de paarden. De route liep in eerste instantie terug door dezelfde vallei. Na de brug gingen we zijwaarts de berghelling op, steil omhoog de vallei uit naar de volgende vallei van de Karakol rivier. De paarden begonnen flink te puffen en te zweten, ik had echt medelijden met ze. Maar eenmaal boven was het uitizcht geweldig. Gletsjers op de achtergrond en uitgestrekte grasvelden vol met bloemen aan onze voeten. We hebben een heel stuk over het gras gereden, waarbij we flink konden galopperen. Frans ging als een trein op zijn rustige paardje, dat er vandaag zin in had. Mijn paard was vandaag bijna niet te houden, precies wat ik wilde!
De afdaling naar Karakol was vrij zwaar, omdat de zadels nu toch wel pijn gingen doen. Nederlandse zadels zijn toch wel wat comfortabeler hoor! Voor de kenners: mijn rechterkuit zat tegen de gesp van de stijgbeugel aan die niet omhoog kon, en ik zat boven op de singel die hier gewoon over het zadel heen wordt gebonden. In eerste instantie gaat dat allemaal prima, maar na zo'n 10 - 11 uur begint het te schuren...
Maar al met al een fantastische ervaring. Wat mij betreft doen we dit over 2 weken nog een keer!
27 mei
Biggetjes verkopen vanuit de achterbak van een auto, dat had ik nog nooit gezien! Maar op de zondag Animal Market in Karakol stonden er een stuk of 10 auto's op een veldje, met deze hard schreeuwende lading achterin.
Op het naastliggende terrein werden geiten, schapen, runderen en paarden verhandeld. En veel! Het was een enorme mensen & beesten massa. Natuurlijk heb ik weer veel te veel foto's gemaakt. Maar zo'n klein jongetje, liggend op de rug van zijn paard terwijl hij over de rand van de muur naar de markt kijkt. Of dat meisje achter haar rij met flesjes wodka (die overigens al flink verkocht werden op de vroege ochtend). De prachtige Kyrgysche vilten punthoedjes zijn ook een mooi shot natuurlijk, zeker als ie gedragen wordt door een mooi mannetjes!
We hebben uren op de markt rondgewandeld; prachtig....
Het was prachtig weer, vanuit de stad kon je de hoge, besneeuwde bergtoppen ten zuiden van de stad zien liggen. Zeer indrukwekkend. We zijn meteen langs het Oezbekistan Consulaat gelopen, maar daar stond een bewaker met een lijstje met namen en daar stonden wij niet op. Hopeloos. We dachten nog dat we wel naar binnen mochten als het lijstje was afgewerkt, maar nee hoor. Toen was het lunchtijd voor de consul (12.00) terwijl de officiele openingstijden van 10.00 tot 13.00 zijn. Tenen krommend.
Daarom zijn we op zoek gegaan naar een reisbureautje dat de uitnodigingsbrief voor ons kon regelen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor Kyrgyz Concept, een zeer efficient & zakelijk bureau. De kosten voor het regelen bedragen 130 USD per persoon; voor de uitnodiging, een transfer in Tashkent en 1 nacht hotel. Maar ze zeggen dat het lukt in 5 dagen, bij een ander bureautje was dat 10 tot 14 dagen, en dat is echt te lang, dan moeten we de plannen drastisch wijzigen. Nu hebben we direct een vlucht naar west Oezbekistan (Urgench) erbij geboekt, dan kunnen we dit deel van de Zijde route van west naar oost doen. Het einde van de middag hebben we bij het zwembad van ons Guesthouse doorgebracht, heel relaxed op een ligbed met een boekje. De zon straalde en de witte bergtoppen blinkten in de middagzon.
23 mei
Bishkek is een relaxed stadje. Er is weinig echte hoogbouw, brede, wijde straten en veel groen. Het is ook een stuk goedkoper dan buurland Kazachstan en de mensen zijn toeschietelijker. Er wordt overigens ook weining Engels gesproken, maar ze proberen het wel.
We zijn bij het kantoor van Ellen langsgegaan(een nederlandse touroperator die hier woont), die ons een aantal tips heeft gegeven en vertelde wat er (al) wel en (nog) niet kon. Het echte seizoen blijkt hier toch ook pas later te beginnen. Voor het Song meer zelfs pas na 1 juli. Balen, hier had ik graag heen gewild.
We hebben op het bussstation een Mercedes busje naar Cholpon Ata genomen (150 som = 3 euro) en 4 uur rijden over een prachtige weg. Na ongeveer 3,5 uur kwamen we bij het Issyk Kul meer, dat prachtig blauw is, met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen. De Lonely Planet vergelijkt het (enorme) meer met het Titicaca meer, tussen Peru & Bolivia en dat lijkt inderdaad wel. Alleen is mijn Spaans iets beter dan mijn Kyrgyz :)
In Cholpon Ata zijn we meteen naar de rand van het meer gelopen en hebben in de zon liggen lezen, met onze rugzakken op een schommelstoel van het totaal vervallen sanatorium dat hierachter lag.
Verder was er hier niet veel te doen, ze noemen het een toeristisch plaatsje maar we hadden zelfs moeite een restaurantje te vinden waar we konden eten. Hier hadden ze geen Engelse kaart, maar het is ons gelukt om allerlei lekkers te bestellen mede dankzij de begrijpende en welwillende serveerster en mijn Hints aanleg. En als tomaat dan Pomodori blijkt te zijn, weet je zeker dat je goed zit!
24 mei
Vanmorgen zijn we naar de Petroglyphen en de rotsgravures gewandeld. Het was even zoeken, maar uiteindelijk stonden we midden in een veld vol keien en dat bleek het te zijn. Mooie tekeningen en nog mooiere stenen met gravures. Vergelijkbaar met wat we al gezien hebben in Colombia en De Bada Vallei in Indonesie. Hele eenvoudige gezichten, maar erg mooi.
De bus naar Karakol bleek vol te zitten, dus hebben we een taxi genomen (150 km/10 euro)
Het was wel een erg irritante chauffeur, die weigerde de radio zachter dan 10 te zetten; vast een Kazach:)
In Karakol een prima Guesthouse gevonden voor 8 euro, inclusief ontbijt. Er logeren nog 2 Belgische toeristen, verder zien we eigenlijk nergens toeristen. Daarna meteen naar het CBT kantoor gelopen, waar we een 2-daagse paardentrektocht in de bergen hebben geboekt. CBT (Community Based Tourism) is een project van de Zwitserse regering om de lokale bevolking te laten profiteren van het toerisme, een perfect inititatief natuurlijk!
Zoals SNV dat vanuit Nederland ook probeert, in bijv. Kenia, Tanzania en Laos.
We hebben daarna samen met onze gids Almaz boodschappen gedaan in de supermarkt en afgesproken dat we de volgende dag om 09.00 voor de deur van zijn huis zouden staan.
25 & 26 mei
Almaz stond inderdaad klaar met 4 prachtige paarden, er bleek ook nog een hulpgids mee te gaan. Hij had een rustig paard voor Frans en een wat fellere donder voor mij, althans dat hoopten we!
Het bleek zo te zijn, en de 2-daagse paarden trekking was in een woord geweldig.
De eerste dag ca. 32 kilometer langs een riviertje de bergen in, tot aan de Hot Springs van Altyn Arashan. Hier hebben we in een eenvoudig hostel geslapen. Het tempo lag niet echt hoog, Frans is een beetje bang geworden na zijn val in Namibie vorig jaar. Maar 32 kilometer in 5 uur, toch vaak steil omhoog, ik zou het de paarden niet na doen! Ze stonden soms ook flink te hijgen, maar hadden toch energie zat om daarna even te rennen als ik dat wilde. Even stiekem een stukje galopperen als ik wat achter was gebleven' om een foto te maken'. Wat ik overigens ook vaak echt deed, want het was prachtig. Alpenweides, witte bergtoppen op de achtergrond, snel stromende riviertjes en overal dennen bomen. De Hot Springs moesten we natuurlijk ook uitproberen. een armoedig houten gebouwtje met een cementen bad van 2 x 2 meter, maar wel met zalig warm water. Wat willen je vermoeide spieren nog meer?
Verder was er weinig te doen, dus om even na negenen lagen we in onze bedjes, op een matras dat zo onwijs doorzakte & kraakte dat je heel stil moest liggen!
Het ontbijt was precies hetzelfde als de lunch & het diner van de vorige dag, een kookklasje zou geen slecht idee zijn voor het CBT! Dat deed onze Luna in Mongolie toch een stuk beter:)
Precies om 09.00 stapten we weer op de paarden. De route liep in eerste instantie terug door dezelfde vallei. Na de brug gingen we zijwaarts de berghelling op, steil omhoog de vallei uit naar de volgende vallei van de Karakol rivier. De paarden begonnen flink te puffen en te zweten, ik had echt medelijden met ze. Maar eenmaal boven was het uitizcht geweldig. Gletsjers op de achtergrond en uitgestrekte grasvelden vol met bloemen aan onze voeten. We hebben een heel stuk over het gras gereden, waarbij we flink konden galopperen. Frans ging als een trein op zijn rustige paardje, dat er vandaag zin in had. Mijn paard was vandaag bijna niet te houden, precies wat ik wilde!
De afdaling naar Karakol was vrij zwaar, omdat de zadels nu toch wel pijn gingen doen. Nederlandse zadels zijn toch wel wat comfortabeler hoor! Voor de kenners: mijn rechterkuit zat tegen de gesp van de stijgbeugel aan die niet omhoog kon, en ik zat boven op de singel die hier gewoon over het zadel heen wordt gebonden. In eerste instantie gaat dat allemaal prima, maar na zo'n 10 - 11 uur begint het te schuren...
Maar al met al een fantastische ervaring. Wat mij betreft doen we dit over 2 weken nog een keer!
27 mei
Biggetjes verkopen vanuit de achterbak van een auto, dat had ik nog nooit gezien! Maar op de zondag Animal Market in Karakol stonden er een stuk of 10 auto's op een veldje, met deze hard schreeuwende lading achterin.
Op het naastliggende terrein werden geiten, schapen, runderen en paarden verhandeld. En veel! Het was een enorme mensen & beesten massa. Natuurlijk heb ik weer veel te veel foto's gemaakt. Maar zo'n klein jongetje, liggend op de rug van zijn paard terwijl hij over de rand van de muur naar de markt kijkt. Of dat meisje achter haar rij met flesjes wodka (die overigens al flink verkocht werden op de vroege ochtend). De prachtige Kyrgysche vilten punthoedjes zijn ook een mooi shot natuurlijk, zeker als ie gedragen wordt door een mooi mannetjes!
We hebben uren op de markt rondgewandeld; prachtig....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
