Torugart Pass
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
20 Juni 2007 | China, Kashgar
De Torugart Pass overgang van Kyrgystan naar China is moeilijk te regelen, dus hadden we dat al van te voren via internet geboekt. Er is geen openbaar vervoer, dus je moet een auto/jeep huren en je moet kunnen aantonen dat je een transfer aan de Chinese kant van de grens hebt klaarstaan. Als je dat niet kunt, laat de Kyrgische migratie je niet vertrekken.
Het Chinese deel hebben we via onze lokale agent Libo geregeld, het Kyrgische deel via de partner van onze lokale agent in Kashgar.
We hebben er een twee daagse trip van gemaakt, met een overnachting in een yurt bij de historische caravanserai Tash Rabat. Dit was een belangrijke stop op de zijderoute, in een beschutte vallei op 3500 meter hoogte, voor de zware Torugart pas. De Caravanserai is een mooi stenen gebouw in de beschutting van een hellling. Hier overnachtten vroeger de (rijke) handelaars, onder de grond van de herberg zijn nog kelders waar de waardevolle spullen in opgeslagen werden. De eigenaar sliep dan op het luik van de kelder.
We waren er vrij vroeg, zodat we nog de hele middag hadden om de omgeving te verkennen. Frans is dit keer gaan wandelen, ik heb een paard gehuurd en mocht dit keer zonder gids op pad.
Volgens onze gastvrouwe kon ik niet verdwalen en zou ik vanzelf bij de pas uitkomen waarvan je uitzicht hebt over het meer bij de grens met China. Zo makkelijk bleek het toch niet te zijn, want aan het einde van de vallei moest ik kiezen uit drie hellingen en er was niemand aan wie ik het kon vragen. Er graasde wel een enorme kudde yaks, dus er zal wel iemand in de buurt zijn geweest, maar die heb ik niet gezien. Ik heb de linker helling gekozen, echt heel steil omhoog. Bovenaan stond een enorme wind en was het ijskoud. Ik kon heel ver zien, maar geen meer. Verkeerd gegokt...
Naar beneden heb ik naast mijn paard gelopen, om dat ik anders waarschijnlijk met zadel en al over zijn nek naar voren zou zijn gegleden. Maar het was fantastisch om hier helemaal alleen te zijn met de natuur. Alleen het geluid van de vogels en het geschreeuw van de marmotten als ze hun makkers waarschuwden dat er iemand aankwam. 's Avonds hebben we een prima diner gehad in de yurt en toen zijn we maar gaan slapen. Er was namelijk geen electriciteit. 's Nachts werd ik steeds wakker, waarschijnlijk door de grote hoogte (3.500 meter) waardoor je niet genoeg zuurstof krijgt tijdens je slaap.
Surprise! De volgende morgen lag er opeens 5 centimeter sneeuw. Dit had ik echt nooit verwacht. Na de eerste bewondering maakten we ons een beetje zorgen over de Torugart pas. Maar volgens onze chauffeur was het geen probleem, al konden we beter zo snel mogelijk vertrekken.
Voor de toeristen die gisteren laat waren aangekomen was het iets minder leuk, echt wandelen kon je nu wel vergeten.
De crossing verliep prima. Het sneeuwde wel de hele morgen, maar de weg was redelijk sneeuwvrij door het vele verkeer (chinese vrachtauto's). Het was wel erg modderig, maar op de grindweg niet echt een probleem.
De diverse controle posten, douanestops en immigratiestops verliepen goed, zodat we boven op de pas bij de slagboom kwamen. Hier moesten we wachten op onze Chinese auto die een half uurtje later arriveerde. We verruilden de volkswagen voor een Toyota Landcruiser en begonnen de afdaling naar Kashgar. Een groot deel van de weg liep door een rivierdal, met weer prachtige uitzichten. In de echte regentijd is deze weg waarschijnlijk ombegaanbaar. Ondertussen werd het steeds warmer, Kashgar ligt op slechts 1200 meter hoogte.
Kashgar is echt een belangrijk centrum van de oude Zijderoute. Voor degenen die oostwaarts reisden, de eerste warme plek na de koude bergpassen van Kyrgystan. Voor degenen die westwaarts reisden, een koele plek na de intense hitte van de Taklaman woestijn.
Het is een Chinese stad, maar je waant je eigenlijk in centraal Azie. Als je vanuit oost China komt, lijkt Kashgar een dorp. Voor ons, na Kyrgystan, was het echter weer een enorme stad. In Kyrgystan zie je op de gemiddelde dorpsstraat misschien 20 mensen per 100 meter. Over de grens waren dat er meteen weer 200!
-
20 Juni 2007 - 10:07
Lut :
Hallo,
Ik was jullie blog aan het lezen. Ga binnenkort zelf naar Kazachstan/Kirgizie, en zou het leuk vinden om even te mailen met mensen die er net geweest zijn. Even over de do's en don'ts horen, en in wat opzichte de lonely planet achterhaald is.
Alvast bedankt.
Lut
sangre1 at hotmail punt com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley