Woestijn
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
15 Mei 2007 | China, Ürümqi
Turpan 14-15 mei
Met bijna een uur vertraging kwamen we aan in Daheyan, het treinstation dat het dichtst bij Turpan ligt. De vertraging hebben we opgelopen door de harde wind in de woestijn, waardoor we hele stukken maar 40 kilometer per uur konden rijden. Al met al zijn we, terwijl wij zalig lagen te slapen,al wel weer 1700 kilometer verder op de zijde route!
Een breeduit glimlachende jongen stond ons op te wachten met een bordje, een busje en een paar zalig verse broden. We komen duidelijk dichter bij centraal Azie. Overal verse broden, en arabische tekens op de verkeersborden..
Een uurtje later waren we in Turpan, een oase in de enorme woestijn. Het is een grote stad, maar in het oude centrum zijn de straten overdekt met pergola's met druivenranken, wat een zeer sfeervol beeld geeft. We logeren in het Silk Road Oasis Hotel, in een prachtige, traditionele Uyghur kamer. Tapijtje aan de muur en 2 bedden op een laag plateau met een kleed ertussen. Verder wel een airco en een lekker hete douche, perfect!
We hebben meteen een (prive) tour geboekt bij onze chauffeur, vandaag een halve dag en morgenochtend de 2e helft van de bezienswaardigheden rondom Turpan. 's Avonds gegeten in een heel eenvoudig straatstalletje op het centrale plein, waar ze wel de lekkerste rode wijn hadden die we in lange tijd hebben geproefd!
De volgende morgen hebben we de overige 5 bezienswaardigheden van Turpan & omgeving bezocht. Heel mooi, maar al met al best prijzig voor China (25 Euro pp) Zeker de druiven vallei was duur, en zo buiten het seioen eigenlijk niet de moeite waard.
De muurschilderingen in de grotten waren mooi, zo ook de twee oude steden; de graven waar de mummies gevonden zijn en de moskee.
Aan het einde van de middag hebben we de Airco bus naar Urumqi genomen, die binnen 20 minuten van 35 graden celcius naar 12 graden werd gekoeld! Gelukkig had ik een sweater bij me (reiservaring :).
In Urumqi hebben we een taxi genomen naar ons hotel, maar omdat het nummer niet klopte was het toch nog flink zoeken! Pas na een half uur vertwijfeld rondlopen (terwijl Frans maar met de bagage bij de Kentucky Fried Chicken was gaan zitten) heb ik het hotel gevonden!
Urumqi
We hebben toch maar via Libo (onze lokale agent) een busticket naar Almaty laten regelen, zelf uitzoeken is echt bijna niet te doen. Wat is China toch een perfecte OoutSight bestemming; het is ideaal om de accommodatie en het vervoer van te voren te laten regelen. Dat merken we nu echt weer.
's middags het mooie regionale museum bezocht, een aanrader. De mummies uit de graven van Turpan, en de schatten uit de grafkamers, liggen hier in het museum. Prachtige beelden en gedroogde lichamen (door het droge woestijnzand) van meer dan 2000 jaar oud.
Onze lokale agente ging 's avonds mee naar het busstation; dit bleek gewoon een kamer in een hotel te zijn waar iemand kaartjes zat te verkopen. De bussen kwamen later aanrijden, nieuwe moderne sleeperbussen die voor de deur van het hotel stilhielden. Dit hadden we zelf echt nooit gevonden!
Maar om 19.00 vertrok er niets, en om 20.00 nog niet. Pas om 21.00 vertrokken we; bleek de tijd 19.00 op ons kaartje Kazachstan tijd te zijn!
We hadden 2 plaatsen helemaal achterin de bus, wat echt vreselijk hobbelde. Het leek in het begin nog wel comfortabel, maar na een paar uren werd het steeds minder. Alleen maar kunnen liggen of gebukt zitten wordt ongemakkelijk. Ik wilde rechtop zitten! Maar we hebben het overleefd. Wat een verschil met de trein zeg...
Met bijna een uur vertraging kwamen we aan in Daheyan, het treinstation dat het dichtst bij Turpan ligt. De vertraging hebben we opgelopen door de harde wind in de woestijn, waardoor we hele stukken maar 40 kilometer per uur konden rijden. Al met al zijn we, terwijl wij zalig lagen te slapen,al wel weer 1700 kilometer verder op de zijde route!
Een breeduit glimlachende jongen stond ons op te wachten met een bordje, een busje en een paar zalig verse broden. We komen duidelijk dichter bij centraal Azie. Overal verse broden, en arabische tekens op de verkeersborden..
Een uurtje later waren we in Turpan, een oase in de enorme woestijn. Het is een grote stad, maar in het oude centrum zijn de straten overdekt met pergola's met druivenranken, wat een zeer sfeervol beeld geeft. We logeren in het Silk Road Oasis Hotel, in een prachtige, traditionele Uyghur kamer. Tapijtje aan de muur en 2 bedden op een laag plateau met een kleed ertussen. Verder wel een airco en een lekker hete douche, perfect!
We hebben meteen een (prive) tour geboekt bij onze chauffeur, vandaag een halve dag en morgenochtend de 2e helft van de bezienswaardigheden rondom Turpan. 's Avonds gegeten in een heel eenvoudig straatstalletje op het centrale plein, waar ze wel de lekkerste rode wijn hadden die we in lange tijd hebben geproefd!
De volgende morgen hebben we de overige 5 bezienswaardigheden van Turpan & omgeving bezocht. Heel mooi, maar al met al best prijzig voor China (25 Euro pp) Zeker de druiven vallei was duur, en zo buiten het seioen eigenlijk niet de moeite waard.
De muurschilderingen in de grotten waren mooi, zo ook de twee oude steden; de graven waar de mummies gevonden zijn en de moskee.
Aan het einde van de middag hebben we de Airco bus naar Urumqi genomen, die binnen 20 minuten van 35 graden celcius naar 12 graden werd gekoeld! Gelukkig had ik een sweater bij me (reiservaring :).
In Urumqi hebben we een taxi genomen naar ons hotel, maar omdat het nummer niet klopte was het toch nog flink zoeken! Pas na een half uur vertwijfeld rondlopen (terwijl Frans maar met de bagage bij de Kentucky Fried Chicken was gaan zitten) heb ik het hotel gevonden!
Urumqi
We hebben toch maar via Libo (onze lokale agent) een busticket naar Almaty laten regelen, zelf uitzoeken is echt bijna niet te doen. Wat is China toch een perfecte OoutSight bestemming; het is ideaal om de accommodatie en het vervoer van te voren te laten regelen. Dat merken we nu echt weer.
's middags het mooie regionale museum bezocht, een aanrader. De mummies uit de graven van Turpan, en de schatten uit de grafkamers, liggen hier in het museum. Prachtige beelden en gedroogde lichamen (door het droge woestijnzand) van meer dan 2000 jaar oud.
Onze lokale agente ging 's avonds mee naar het busstation; dit bleek gewoon een kamer in een hotel te zijn waar iemand kaartjes zat te verkopen. De bussen kwamen later aanrijden, nieuwe moderne sleeperbussen die voor de deur van het hotel stilhielden. Dit hadden we zelf echt nooit gevonden!
Maar om 19.00 vertrok er niets, en om 20.00 nog niet. Pas om 21.00 vertrokken we; bleek de tijd 19.00 op ons kaartje Kazachstan tijd te zijn!
We hadden 2 plaatsen helemaal achterin de bus, wat echt vreselijk hobbelde. Het leek in het begin nog wel comfortabel, maar na een paar uren werd het steeds minder. Alleen maar kunnen liggen of gebukt zitten wordt ongemakkelijk. Ik wilde rechtop zitten! Maar we hebben het overleefd. Wat een verschil met de trein zeg...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
